Aile dinamiklerinde rol dağılımlarının ve ebeveyn tutumlarının
çok önemli yeri vardır. Bireylerin birer yetişkin olmaya doğru yaklaştıkça
sosyal çevre içerisindeki hal ve davranışları üzerinde belirleyici etkiye sahiptir.
Bu doğrultuda önemsenen ilk madde ebeveynlerin çocuklara karşı
kötü polis-iyi polis kavramını doğru uygulayabilmesidir. Burada kastedilen; ebeveynlerden biri bir şeye kızdığında veya yanlış olduğunu düşündüğü bir davranışa tepki gösterdiğinde, diğer ebeveynin çocuğu sakinleştirebilecek korunaklı limanı oluşturabilmelidir.
Buradaki esas nokta, çocuğun yanına giden bu ebeveynin eşi ile aynı
argümanı devam ettirebilmesi, onunla bir ağız olması gerektiğidir. Söz gelimi anne bir şeye sinirlenmişse, baba çocuğun yanına gidip “hadi gel biraz annen sakinleşsin, o arada biz de biraz seninle annenin hangi konuda neden haklı olduğunu konuşalım” şeklindeki yaklaşımı göstermelidir.
Diğer olmazsa olmaz madde ise; evde muhakkak annenin babayı
işaret etmesidir. Baba aktif olsun olmasın, otoriter olsun veya olmasın,
anne kesinlikle baba üzerinden disiplini vermeye çalışmalıdır. Elbette arzu edilen, babanın aktif bir şekilde bu otorite inşaatında iş başında olmasıdır.
Gün boyu anne çocuğa “bunu baban duyarsa üzülür”, “bak bu istediğine baban asla izin vermez”, “madem ki bunu istiyorsun önce babanı arayıp soralım” gibi ifadeler ile baba figürünü çocuğun zihninde oturtmalıdır.
Çünkü küçük yaşlarda kurulmuş anne-çocuk ilişkisi, gelecekte
çocuğun yakın ilişkilerindeki bağ kurma şeklinde etkili olurken;
baba-çocuk ilişkisi ise gelecekte toplumsal kurallara karşı yaklaşım
şeklinde belirleyici olur. Çocukken baba tarafından konmuş bir takım sınırlar, çocuğun bir gün yetişkin olduğunda çevresindeki uyarı düdüklerine karşı aşina olmasına dolayısıyla duymasına olanak tanır.
Hayır kelimesini hiç duymayan, uyarılmayan, sınır konmayan çocuklar;
uyarı tabelalarının ne anlama geldiğini bilmeyen eğitimsiz bir sürücü gibi hayat yolunda ilerlerler. Bu yüzden pek çok toplumsal kaza riskine açıktırlar.
İşte bu sınırlar konurken de ebeveynlerin takım olarak hareket
edebilmeleri istenir. Çocuğun uyum içindeki anne babasını görmesi kendi içinde tutarlılık yaşamasını sağlar.
Bu da güvende hissetmesine zemin hazırlar. Bu şekilde kaygısı azalacağından kendisinden istenilenleri uygulamayı öğrenmesi kolaylaşır.
Aile bireylerinin kendi rollerini iyi benimsemeleri ve doğru
tutumları sergileyebilmesi, çocukların güvenli ve sağlıklı koşullarda büyüyebilmesi dileğiyle…
Comments